Θα ηθελα ενα σπιτι σαν αυτα που κλεινομασταν οταν ειμασταν μικρα και παιζαμε.Απ'εξω καστρο ,παλατι, μπακαλικο και μεσα αδειο.Μονο υφασμα!Να κλειστω εκει μεσα και να παιζω μονη μου. Να παιζω τον γιατρο , το αντρογυνο,την μπαλαρινα,τον ντραμερ,τον ροκ σταρ(αυτα ονειρευομουνα μικρη)
Και να περναει απ'εξω ο χρονος και να γλυστραει πανω στο φτηνο πλαστικοποιημενο υφασμα των ονειρων μου. να περναει και να χαιδευει τα μαλια μου και να σβηνει τα λευκα μου και εκεινη την μικρη λεπτη γραμμη κατω απο το αριστερο μου ματι(το δεξι ακομα αντιστεκεται). 
Να τρεμουλιαζει το υφασματινο σπιτι μου και γω μεσα να παιζω τον λογιστη(παντα μου αθλια στα μαθηματικα) και να κανω προσθεσεις , αφαιρεσεις  και για μια φορα να βγαινει ο λογαριασμος υπερ μου, να σταματησω γαμω το σπιτι μου να μετραω τα διλεπτα του και τα διχρονα του χρονου που φευγει . 
Αυτο το μαγικο σπιτι θελω. Αυτο που θα με κραταει για παντα νεα και προφυλαγμενη απο αυτο τον αδηφαγα ανθρωποφαγικο κοσμο.Αυτο που θα μου εξασφαλισει εναν ερωτα φτιαγμενο για μενα, εναν κοσμο ραμμενο για μενα.Αυτο που μεσα του εγω θα ειμαι οτι θελω εγω να ειμαι. Αυτο που μεσα του θα φτιαχνω μια ζωη οπως μου αρεσει με αυτους που θελω εγω και που θα βαφω τους τοιχους ο,τι χρωμα θελω( αγαπω το κοκκινο και το απαλο off βεραμαν οπως και το απαλο υποκιτρινο). Οι κουρτινες του θα ανεμιζουν τις ηλιολουστες ημερες και θα το γεμιζουν ζωη ,χαρα και αγαπη. θα μυριζει βασιλικο και ανοιξιατικο απογευμ. 
Και γω στροβιλιζομαι λουσμενη το φως του και με καθε στροβιλισμα τα μαλλια μου μαστιγωνουν τον αερα, σκορπιζουν τα λευκα  στις τεσσερις γωνιες του κοσμου και γω στροβιλιζομαι σκορπωντας υγρα χαμογελα στραγγιζοντας το φως μου.Στροβιλιζομαι και σκορπαω.Μεχρι να μη μεινει τιποτα. Μεχρι να μη μπορει να γυρισει πισω ο χρονος ουτε και γω. Αυτο το σπιτι θελω.